Op de camping (South Island New Zealand)

In het kader van beter laat dan nooit, dan hier het verslag van Nieuw Zeeland - Het zuidereiland! Als je Kiwi's tegenkomt en je vertelt ze dat je in NZ bent geweest dan is de eerste vraag die ze stellen 'Welk eiland vond je het mooist?'. Ik ga niet liegen, dan is zonder twijfel het zuidereiland. Nieuw Zeeland is sowieso alsof je op een camping bent of in Centerparcs. Alles is heel groen, je doet de meeste dingen buiten. Er zijn overal rivieren, meren en watervallen en de meeste dorpjes hebben hooguit 200 inwoners. De huizen zijn niet groot en zien er meer uit als bungalows dan rijtjeshuizen zoals we ze in Ulgersmaborg kennen,


Marlborough sounds

Om naar het Zuidereiland te gaan moet je de ferry van Wellington naar Picton nemen, deze reis duurt ongeveer drie uur en een pilletje tegen zeeziekte is niet overbodig. Na ongeveer twee uur kom je aan in de Marlborough sounds, vergelijkbaar met fjorden in Scandinavie. Het water is megasuperblauw en alhoewel elke berg er hetzelfde uitziet (bergen zijn immers bergen) bleef ik maar foto's maken.


Abel Tasman Nationalpark

Avontuur nummer 1. De oostkust van Australie staat vooral bekend om backpacker bestemming zoals de Whitsundays en Fraser Island. Hier zijn verhalen over geschreven , reisbureau's teren op het boeken van georganiseerde reizen en de Lonely Planet raakt er maar niet over uitgepraat. Ik vind persoonlijk het Abel Tasman park in Nieuw Zeeland honderd keer mooier dan de Whitsundays. Op aanraden van een collega in Noosa heb ik een overnight kayaking tour geboekt. 's Ochtends vroeg werden we met een watertaxi naar een strand gebracht, waar onze kano's klaar lagen. Ik had de eer om mijn kano te delen met iemand die GEEN idee had hoe ze moest roeien dus mijn armen voelden na twee uur alsof ze van lood waren. Maar het was fantastisch, we werden voortdurend omringd door zeeleeuwen die met ons mee zwommen, ronddobberende pinguïns en mega albatrossen. Laat in de middag kwamen we op een strand aan waar een soort van mini-camping was. Er waren (gelukkig) wel wc's en 1 tappunt met drinkwater, maar geen douches of elektriciteit. Gelukkig had mijn organisatie me een tentje meegegeven met een heel overlevingspakket aan borden, afwasmiddel, en een minigasstelletje dus ik kon alsnog mijn instant noodles eten. Mijn kanopartner had ook GEEN idee hoe ze een tent moest opzetten, maar gelukkig overnacht ik al vanaf mijn negende op camping de Hondsrug in tentjes dus daar kon ik haar ook mee helpen. Nadat ik de volgende ochtend de zonsopgang had bekeken heb ik mijn rugtasje ingepakt en ben ik door het park terug gelopen naar mijn hostel. Het was 24 kilometer door de bergen, niet iets wat ik dagelijks doe maar het was dubbel en dwars de moeite waard!


No highs without lows

Na mijn einzelgänger hike in Abel Tasman National Park moest ik mijn geliefde Latino Remix vrienden achter laten. Zij hadden geen kayak tour of overnachting in het park geboekt, dus zij lagen twee dagen voor in het reisschema. Vanuit Abel Tasman reisden we door naar Westport en Franz Josef. De westkust van Nieuw Zeeland staat bekend om het slechte weer, volgens mij hebben ze 374 dagen per jaar regen en ik was er niet gedurende die ene dag dat het wel droog was. Een beetje down zonder mijn vrienden en doorweekt door de regen had ik niet de beste tijd van mijn leven aan de westkust. Na Westport vertrokken we naar Franz Josef glacier, een soort van skidorpje zonder dat je er kan skiën maar je kan wel de gletsjer op. Helaas, door het slechte weer was mijn helikopter vlucht naar de gletsjer en een drie-uur durende hike gecanceld. Gelukkig kon je nog wel een helikopter boeken voor een scenic flight en dat is wat ik heb gedaan! Samen met Little Jason ging ik de gletsjer op en ik mocht voorin in de helikopter zitten. Score :)!


Wanaka en Queenstown

Na vier dagen regen reden door we naar het binnenland, naar Lake Wanaka en Queenstown. Queenstown, dat was nog eens liefde op het eerste gezicht. In de winter is het een skioord, in de zomer een soort van Scheveningen maar dan zonder zee. Het water in het meer is ijskoud (12 graden), maar een duik in werkt prima tegen een kater. Queenstown is omringd door bergen, waar ze meerdere hikes en mountainbike circuits hebben uitgezet. Queenstown staat denk ik vooral bekend om het aantal bars, cafes en clubs dus je snapt wel waarom ik er een toptijd had (overigens zag ik hier mijn Latino Remix vrienden weer), voor wat ik me ervan kan herinneren. Ook is het bungy jumpen uitgevonden in Queenstown, maar ik besteed mijn geld liever aan een biertje dan me vrijwillig aan een elastiek in een rivier te storten. Vanuit Queenstown had ik een dagtour naar Milford Sound geboekt. Ze zeggen dat het een van de wereldwonderen is en het is ontdekt door onze grote vriend Abel Tasman. Het was een lange reis maar de omgeving en de fjorden zijn zo mooi. Absoluut hoogtepunt voor mij waren de mirror lakes, de foto's zijn onwerkelijk.


'Het is een walvisstaartje'

In vier weken heel Nieuw Zeeland willen zien staat gelijk aan een strak schema en dus moest ik na vier dagen Queenstown weer verlaten om Mount Cook aan te doen. Ook dit is een National Park waar je kan zwemmen in meren met ijsblokken en waar je de meeste sterren OOIT kan zien 's nachts. Het is lastig om te beschrijven hoe de omgeving eruit ziet, want ik kan er met woorden nooit recht aan doen. De meeste foto's staan ondertussen op Facebook, maar ook deze kunnen maar een kleine indruk geven van hoe het er echt uit ziet. Mijn laatste bestemming op het zuidereiland was Kaikoura, Christchurch moest ik helaas overslaan. In Kaikoura heb ik een boottocht gedaan om walvissen te bekijken (de boottocht was inclusief kotsende Aziaten, halloooo primatourtjes?) en op de terug weg kwamen we nog zo'n triljoen dolfijnen tegen! Druktemakers als het zijn deden ze wat salto's in de lucht en zwommen ze een paar kilometer met ons mee, echt heel cool!

Via de Tongariro crossing ben ik terug gereden naar Auckland. Het ging veel te snel maar wat is Nieuw Zeeland een topland! De mensen zijn er zo vriendelijk en relaxed, het is zo ruimtelijk zonder grote steden of drukke wegen en de natuur is onaangetast. Ik vind het lastig om mijn indrukken en belevenissen op te schrijven, je kan het je gewoon niet voorstellen. Ik zou graag willen zeggen dat ik met liefde terug kom naar Nieuw Zeeland, maar het is een soort van niet gratis. Maar goed, zeg nooit nooit


Dat was het voor nu! Binnenkort een verslag over mijn leven in Melbourne, waar ik al zo'n zes weken rondzwerf.

Veel liefs en de mazzel!